Wzięło mnie na sentymenty. Dziś natrafiłam na ten wiersz. Cudowny, smutny, dogłębny. Chwilę później dowiedziałam się że jego autorka zmarła dziś wieczorem. Dziwnie się poczułam. Dlatego wklejam ten wiersz z myślą o wspaniałej autorce, która dokładnie potrafiła uchwycić wzruszające rzeczy w kilku linijkach, ale czytając go myślę też o moim wspaniałym kocie, który jest najważniejszym dla mnie stworzeniem na całym świecie.
Kot w pustym mieszkaniu
Wisława Szymborska
Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.
Coś sie tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.
Do wszystkich szaf sie zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.
Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.
W tym wierszu kot jest jedynie metaforą! Symbolizuje osobę, dla której zmarły/zmarła był/była bardzo ważna. Nieoficjalnie mówi się, że wiersz ten Szymborska napisała po śmierci Filipowicza, pomniejszając swoją rozpacz, przelewając swój wewnętrzny ból na papier.
OdpowiedzUsuńDziękuję za zainteresowanie, jednak moim skromnym zdaniem poezja jest po to, by każdy interpretował ją po swojemu. Może się mylę..
Usuń